Na om half acht opgestaan te zijn en om kwart over acht te hebben ontbeten (havermoutpap), begaven we ons om iets over negenen naar het Gemeindehaus waar we voor negen familiespakketten in de auto hebben ingeladen om die naar een aantal dorpen (JasnaPoljana, Kalinova en Babusjkina) ten zuidoosten van Gussew te gaan brengen.
Jasna is beroemd vanwege de Trakehner paarden, een mengeling van een Arabisch en een Engels ras dat meer dan 275 jaar geleden in Pruisen zijn intrede deed, en die schoolkinderen in open calêches naar school brachten, voor de ontwikkeling van de landbouw bruikbaar waren en niet in de laatste plaats voor de Pruisische vorsten en het leger echte paradepaarden vormden. Zij zijn niet hoog, maar wel uitzonderlijk lang als je tenminste het oude filmpje mag geloven dat in het Trakehner museum vertoond werd. Vroeger bevond zich hier een stoeterij, nu een school waar een hele lieve conciërge en poetsvrouw werkzaam is die ook tot de gemeente behoort die Elena hier bedient. Zij en een aantal andere vrouwen ontmoetten we in een huiskamer die ook als kleine kerk dienstdeed. Met ten hoogste 6 vrouwen proberen ze in dit dorp kerk te zijn, houden dapper vol en krijgen eens in de veertien dagen van Elena bijbelonderwijs. Jasna Poljana kennen we ook als de naam die de schrijver van o.a. “Oorlog en Vrede” Leo Tolstoi gaf aan zijn landgoed waar hij het voor de arme boeren opnam en waar vele landgoederen sindsdien naar vernoemd zijn. Als je er rondkijkt dan kun je je voorstellen dat het hier lang geleden goed toeven was, er een zekere welvaart was door dit bijzondere paardenras. Nu is het allemaal vervallen en de hoeveelheid ruïnes in dit dorp is ontstellend.
In het tweede dorp gingen we naar het Kulturhaus, waarin een ruimte was gemaakt die ook als huisgemeente dienst kon doen. Hier ontmoetten we drie vrouwen die ons fêteerden op een rijk gedekte tafel met veel eigengemaakte lekkernijen en ofschoon we er nog niet aan toe waren, kun je je er niet aan onttrekken toch wat van deze zo vriendelijke voorbereide maaltijd op te eten. Hier vormden 10 vrouwen en enige kinderen een huisgemeente. Opvallend was een hele sterke Russische vrouw die veel had meegemaakt (zo werd haar man onderworpen aan medische experimenten in de Tweede Wereldoorlog. Daarna is hij 27 jaar ziek geweest) en ofschoon gehard door het leven toch een liefdevolle uitstraling had. Ze heette Ljuba dat met ljoebov te maken heeft en dat liefde betekent. In het dorp bevond zich een monument dat herinnerde aan deTweede Wereldoorlog met een menigte van namen ( en dit soort monumenten vinden we hier meer, reden waarom veel mensen ons ook mir (vrede) toewensen naast gezondheid).
Vervolgens reden we naar Babuschkina waar we ook een huiskerkje bezochten dat er, nadat ik er vorig jaar geweest was, nu veel beteruitzag. Hier troffen we vier vrouwen aan en ook hier waren er naast nog wat vrouwen op zondag ook kinderen die tot de gemeente behoren. Voor hen pakten we wat rugzakjes uit de auto en hebben we later ook veldflessen gekocht. Daarnaast hebben we ook wat geld achtergelaten om ze deze zomer in Polen met elkaar op kerkkamp te laten gaan. Misschien dat we later dit jaar nog een beroep op u, lezer, doen om uw fiets die u misschien niet meer gebruikt beschikbaar te stellen voor deze kinderen.
Na deze ontmoeting zijn we bij een oud-onderwijzeres wat gaan eten, die voor ons heerlijke broodjes had klaargemaakt en een eigen taart had gebakken. Het ontbreekt ons aan niets en de injectiespuit tegen de suikerziekte is geregeld te voorschijn gehaald om dit allemaal op te vangen en te verwerken.
Terug in Gussew hebben we nog wat inkopen gedaan t.b.v. deze kinderen en hebben we daarna nog een pastorie bezocht nabij Gussew, waar de beroemde Immanuel Kant een drietal jaren (van 1848-1851) huisleraar is geweest. Deze pastorie wordt nu gerestaureerd en zal straks een toeristische trekpleister moeten gaan vormen.
Ter afsluiting van de dag hebben we in “The old Inn” nog een kommetje Borsj-soep gegeten om daarna Elena af te zetten en terug te keren naar ons hotel. De hele dag stond er een stevige wind, was het bij tijd en wijle zonnig, maar wel bij temperaturen van rond de -8 graden Celsius, reden waarom Patricia niet bepaald een fan is van het ruige klimaat hier in Pruisen.
Opvallend in de gesprekken is dat er veel gebroken huwelijken zijn door overmatig drankgebruik en dat de kleine kerken in deze omgeving bijna volledig draaien op vrouwen, overal treffen we ze aan en mannen zijn in geen velden of wegen te zien of het moet in kroegen en dranklokalen zijn. Wat hier nodig is, is een emancipatie van het mannenvolk.
Ik ben blij vanavond op tijd te zijn, want ik heb Wim van ‘t Einde al heel wat hoofdbrekens bezorgd door veel te laat deze stukjes in te leveren. Maar de dagen vliegen hier om en vele bezoekjes en ontmoetingen zijn zo boeiend dat je zomaar tijd tekort komt. Op de film zult u het later allemaal nog kunnen zien.