Lieve Paula,
Al jaren hebben we met elkaar contact en vandaag heb ik besloten om je hierover te gaan schrijven, openbaar op BuurtMaken, in een eigen groep.
Het is de Zaterdag voor Pinksteren "de Pinksterfair" is begonnen, het is druk in ons kleine dorp en ik merk dat hier voor het huis op straat, veel verkeer enzo. Het stormt een beetje ik ben benieuwd hoe dat gaat met al die kramen in het park van Kasteel Cannenburgh. Katarina is heel vervelend vandaag en wil niet naar buiten. De bomen zitten inmiddels volop in het blad en overal zweven takken rond. Een beetje een takkenzooi dus.
Ik moet denken aan hoe Dominee Lavooij vertelde over Pinksteren, het 50 dagen feest, Je hebt wat gemist :-) hij gaf een goed theologisch onderlegde lezing in de Molen waar ik weer veel en hoe alles met elkaar verbinding heeft van geleerd heb. Gezellige plek hoor de Molen. Heb met mijn moeder van 92 van-de-week nog op het terrasje thee zitten drinken met over heerlijke smeuïge chocolade brownies. Erik (de uitbater van de Molen) heeft een leuk soort scootertje te huur om leuke tochtjes over de Veluwe mee te maken, moeten we eens een keer doen als je weer eens hier bent.
Na vandaag loop ik nog een week kranten, ja je leest het goed ik stop met kranten lopen na 8 jaar ben ik er klaar mee, ik heb een fulltime baan gevonden en dat kun je niet combineren, das teveel van het goede. Ik heb een elektrische fiets gekocht zodat ik makkelijk op-en-neer naar Apeldoorn kan, woeiii wat gaat dat lekker snel. Het was nooit erg hoor om kranten te lopen. Ja soms was ik wel eens nat tot op het bot maar dat gebeurde niet zo vaak. Ze zeggen dat je maar 11 keer per jaar echt in de regen moet kranten lopen. Zo zie je maar weer hoe erg wij regen vinden, het voelt serieus vaker. Het was altijd wel een beetje een gedoe want ik wilde natuurlijk de kranten droog houden. Als ik thuis kwam na zo'n natte tocht dan gingen de kleren in de wasmachine de elektrische deken aan en binnen notime was ik het alweer vergeten. Ik vond de stilte van de ochtenden erg fijn en zal dat ook beslist gaan missen. Je kan alles in alle rust alles nog eens overdenken en je ziet best veel. Egels en eekhoorntjes, tuinen en de katten die je ff gedag zeggen en mensen die al vroeg op zijn, zo leer je je wijk wel kennen. Ik kwam er van-de-week achter dat er een AED aan de achtermuur van de Katholieke Kerk hangt, wel grappig in de BHV training die ik heb gedaan weet ik nu hoe die werkt en vanochtend hing er een boompje eng scheef over een balkon.
Ik heb een briefje in de krant gestopt om iedereen in mijn wijk te laten weten dat ik er mee stop. Ik zie er naar uit om weer een normaal dagritme te hebben want s'morgens om 4 uur opstaan betekend ook dat je geen lange avonden kunt hebben zoals je weet. Zal wel even wennen zijn
* Paula is een fictieve vriendin die aan de aan de andere kant van de wereld woont. Ze is net als ikzelf geboren in Vaassen en ik schrijf haar over alles en nog wat. https://burostaal.nl/beginnen-met-bloggen/