Gisteren belde het call centrum van de goede doelen mij om te vragen voor een eenmalige bijdrage voor de CU. Het gesprek werd geopend met de zin "waarom heeft u voor de CU gekozen" ik zat met mijn mond vol tanden. Nu in deze tijd hoe het kabinet met de Maatregelen dealt en de lokale partij met communicatie en participatie worstelt kan ik even niet volmondig een "Ja" roepen en omdat ik geloof in de Bijbel als handboek ook vanzelfsprekend CU zou stemmen. Dat was wel zo, ik vertrouwde blind op deze mensen. Dat mag je naïef vinden maar een kinderhand is gauw gevuld.
Mijn antwoord is nog niet klaar
Die Dame aan de telefoon zat te wachten op een antwoord. Ik ben, na alle ervaringen van het afgelopen jaar, er nog niet uit. Een lang stuk van een Eerste Kamer Politica zal er niet veel aan goed maken. Ik geloof dat mijn vertrouwen als burger veel meer is gebaseerd op dat wat ik zie en ervaar op straat en in het echte leven. "wat betekend dit voor mijn leven en de mensen om mij heen" "en welke invloed heeft dat op mijn stemgedrag of donatie gedrag".
Het kwam weer goed
Die Dame aan de telefoon bleek raadslid te zijn in haar eigen woonplaats ze stapte van haar protocol af en er volgde een erg leuk gesprek. Dat maakte een hoop goed
De menselijk maat
De menselijk maat dat woord is al vaker gevallen en daar zoek ik naar waar is de menselijke maat gebleven??? Als het kon en ik moet stemmen, stem ik op de Nieuwe Route van Anke Siegers begrijpelijk, inzichtelijk en het gaat over mij, de burger.
