20 jaar geleden woonde ik in een echte volksbuurt in Utrecht. Achter ons huis lag een verwaarloost pleintje waar s' nachts dingen gebeurde die het daglicht niet konden verdragen. Er hingen jongeren rond en er werden gestolen goederen verhandeld. Kinderen konden niet meer buitenspelen op het pleintje terwijl het zo'n veilige plek had kunnen zijn. als klap op de vuurpijl werd er overal en ook bij ons ingebroken en plaatste de woningbouw vereniging drugsverslaafden in de een kamerwoning direct grenzend aan het pleintje. Ook zat er een winkel aan het pleintje die s' nachts bevoorraadt werd via een poort grenzend aan het plein wat veel geluidsoverlast veroorzaakte. En was het pleintje een soort doorloop vluchtroute waar politie niet kon volgen.
Ik kom niet van oorsprong uit die buurt in Utrecht maar ben hier in de buurt van Vaassen geboren. Ik kende er niemand en voelde me eigenlijk niet erg veilig. De rovershoofdman dreigde ons hele huis leeg te halen en de boel in brand te steken als ik me niet gedeisd hield...
Zo kon het niet langer ik/we moesten wat doen.
Ik ben begonnen met mensen gedag te zeggen niet een keer maar elke keer als ik ze zag. Ik zwaaide naar mensen die achter de gordijnen keken wie ik was en wat ik deed. Als de kinderen buiten aan het spelen waren ging ik even bij ze kijken en een klein babbeltje met ze maken. Ook met een drugsverslaafde, die veel op het pleintje rondhing en bijna psychotisch reageerde op alles en iedereen, heb ik contact gezocht door hem eerst maar eens gewoon gedag te zeggen zodat hij wist dat er op hem gelet werd.
Uiteindelijk zijn we (ik en mijn partner) op een mooie zondagavond op het pleintje gaan zitten met een lekker flesje wijn. Al gauw kwam er een buurman bij zitten en een buurvrouw van de overkant. Hier werd langzaam een en heel klein een buurt initiatief geboren van buren die ook vonden dat het zo niet langer kon. Een paar weken later heb ik de sociaalwerker(toen nog straathoekwerker)de wijkagent, de wijkbeheerder van de gemeente, een contact persoon van de woningbouwvereniging en een paar buurtbewoners die s' nachts wakker lagen van de situatie in de buurt uitgenodigd. Van het een kwam langzaam met veel inspanning het ander en hebben we samen met de buurt een buurtnatuurtuin aangelegd.
Veel van dit soort initiatieven worden er door bewoners opgepakt waardoor het in buurten veiliger word en prettiger om samen te wonen. Er is zelfs onderzoek naar gedaan en huizen deden het beter op de huizenmarkt als er dergelijke initiatieven waren ontstaan in een buurt. Het is niet altijd mogelijk om een tuin te creëren maar er zijn zeker wel mogelijkheden om een betrokken buurt te creëren. Door burendagen te organiseren, samen koffie te drinken, een buurt BBQ een buurtconcert te organiseren, samen de portieken in te richten als speel of koffie plekken. Ik zie het bij het Vlinderhuis in Epe gebeuren alhoewel dat niet hun doel is. Ook zie ik het bij sommige "samen eten" "koffie uurtjes" projecten gebeuren of bij mensen die zwerfafval aan het opruimen zijn in hun eigen buurt. De nieuwste trend zijn de boekenkasten waar je als buren aan kunt werken. Het is nog maar heel pril maar de eerste stappen zijn gezet. Laat je buren weten dat jij daar ook woont en probeer samen iets te doen voor je eigen buurt zodat iedereen zich er veiliger en fijner zal gaan voelen.