In zijn presentatie over Sprenghenparc uit initiatiefnemer Essenstam impliciet nogal ferme kritiek op de sociale cohesie in onze gemeente. Natuurlijk kan de onderlinge hulp altijd beter en zullen er mensen zijn die onvoldoende hulp krijgen. Ik stoorde me aan de toon waarop dit werd gebracht. Hij lanceert een project waarin dat allemaal wel even geregeld gaat worden.
Volgens mij is er in ons dorp veel meer burenhulp dan dat de heer Essenstam in zijn verhaal schetst, maar wellicht geldt dat niet voor zijn directe omgeving. De laatste maanden zie ik veel mensen boodschappen doen voor hun oudere buren. Wanneer je, zoals in zijn plan, in een buurt alleen ouderen hebt, vraag ik me af wie dan de boodschappen voor hen doet. Wellicht werkt het nog met fitte ouderen, maar werkt het ook met ouderen die gedurende de jaren steeds meer hulpbehoevend worden? In de maatschappij wordt daarom steeds meer gewerkt aan gemengde wijken, waar inderdaad sociale interactie tussen directe buren plaats kan vinden en juist jong en oud door elkaar woont. Dat staat haaks op een buurt met alleen ouderen.
Ook zijn veel van zijn ideeën ook zonder dat buurtje eenvoudig te realiseren, door in de buurten extra voorzieningen te maken, voor een deel zijn die er bovendien al en is dit buurtje daarvoor helemaal niet nodig. Bovendien zijn er voldoende ruimte in de omgeving, waar ook eenvoudig een bouwbestemming te krijgen is om dit te realiseren. Verschillende keren is in de afgelopen jaren het gebied bij de Pastoorsweg opgestart en net zo snel weer afgeblazen. Het lijkt me een goed idee om zijn buurtje daar te bouwen.
Dat campinggevoel kan ik me prima voorstellen. In een mooie tijd van het jaar in een mooie streek, met allemaal fitte en vitale mensen om je heen (anders ga je niet camperen) gaat dat altijd lukken. Mensen zijn immers op vakantie en ontmoeten elkaar voor een korte tijd. Dat campinggevoel kwam ik bij mijn zoektocht op internet overigens ook tegen, toen ik zag dat de projectontwikkelaar, die ontwerpen maakte voor Sprenghenparc, soortgelijke woningen bouwt voor woonwagenbewoners en migranten.
"Ik heb een droom..." doet me denken aan een visionair als Martin Luther King. Een man die midden tussen de mensen stond in zijn tijd. Dat gevoel kreeg ik nou juist niet bij de heer Essenstam. Wanneer je al dat werk dat door en voor mensen in deze wijken (zowel Berkenoord I als II) voor elkaar wordt gedaan niet ziet, dan heb ik het gevoel dat hij geen droom heeft, maar gewoon zit te slapen. Als hij echt een droom heeft, dan hangt dat niet af van een nieuw te bouwen wijk, maar dan gaat hij net als Martin Luther King nu aan de slag bij het verwezenlijken daarvan met de huidige middelen. Ik verwacht dus de komende weken veel sportieve activiteiten in Berkenoord (uiteraard Coronaproof) in de buitenlucht.