Ken je dat, je zit er even helemaal door, je agenda is boorde vol en je hebt geen inspiratie, een kopje koffie op een terras is ook al bijzonder, je kind loopt te zeuren, de buurman is overleden, de familie zit ver weg, een vriendin belt of je even langs komt en de thee valt uit je handen over de bank. gggggrrrrr
Ik weet nog vroeger dat Nellie Harleman door haar vader, de buurman naar mijn moeder gestuurd werd om even te gaan helpen. Mijn moeder had 8 kinderen, de laatste een tweeling en de 9de opkomst. Mijn vader werkte toen nog in het Westen en was door de week niet thuis.
Ik hoor iedereen steeds zeggen BuurtMaken dat was vroeger heel gewoon. En aan de andere kant zijn er nog steeds mensen die er helemaal doorheen zitten en het in hun eentje helemaal niet redden. Of zich doodongelukkig voelen zo in hun eentje thuis, te lang niemand gezien of gehoord. Ook zie ik van alles gebeuren in de gemeente Epe waar bewoners echt wel mee geholpen zouden kunnen zijn maar jij hebt er nog nooit van gehoord. Ik zie overal oproepen tot "Contact" en een schreeuw op vrijwilligers, dingen die dubbel gedaan worden of schoenmaker hou je bij je leest situaties. Er word gezocht naar opladers, vrijwilligers, maatjes, mentoren en met de beste bedoelingen worden er plannen gemaakt vóór mensen in plaats van mét de mensen die wakker liggen van een situatie bij jouw in de buurt of omgeving. Ik zie een verlies aan eigenaarschap over de situatie wat eerder leidt tot verbroken verbindingen, afstand, wantrouwen en bureaucratie.
Zo ben ik 4 jaar geleden begonnen met het aanjagen van BuurtMaken.nl in mijn ogen de manier om bewoners, organisaties en bedrijven met elkaar te verbinden en voor iedereen wat te vinden. Een dorpsplein online en zeker in deze tijd van corona om contacten aan te halen en te onderhouden en te laten weten wat er speelt in jouw leven, buurt of wijk.
Ik hoor mensen zeggen; we hebben al gauw geen idee meer waar het over gaat, het gaat niet meer over wat ik graag zou willen, geen zin meer.... en haken af of willen er al helemaal niets meer over horen “want het heeft geen enkele nut” en“ er wordt toch niet naar ons geluisterd” “ik heb al zo vaak geprobeerd…” Dit moet en kan anders.
Om BuurtMaken.nl gaande te houden verdiep ik me regelmatig in waar anderen zich mee bezig houden en kijk ik of ik daar in combinatie met BuurtMaken iets in kan betekenen. Daardoor doe ik op vrijwillige basis best heel veel kleine dingen. Zo heb ik VanZwerfafvalnaarVlinder geholpen met de Opschoondag en de Vogelhuisjesparade, maak ik regelmatig een fotoverslag/filmpje voor VaassenActief en word er zelfs door een verbinder van Heerde gevraagd om het filmpje over het gemeentehuis in Epe, wat ik heb gemaakt, te delen. Op Koningsdag heb ik het Vrijebos Vaassen geholpen hun pagina op BuurtMaken te beheren Elke keer weer probeer ik mensen te overtuigen van de werkwijze van BuurtMaken.nl maar BuurtMaken.nl is niet van jouw of van mij maar is van en voor ons allemaal. Buurtmaken.nl zou op zichzelf moeten kunnen draaien. De regie neem ik niet dat is iedereens eigen verantwoording. Dit is niet om mezelf op de borst te kloppen maar er is zo'n grote overtuiging in mij dat als we deze dingen allemaal samen doen we tot hele grote en mooie dingen instaat zijn. Deze week hielp ik Linda met een ontwerp voor een folder en gelijk een enthousiaste reactie fijn maar het houd een keer op. Ik begrijp het niet dat BuurtMaken.nl nou echt niet die aandacht krijgt waar het voor bedoeld is. Of blijven we met z'n allen lekker in onze eigen bubbel zitten?