In dit hotel in Gvardyeysk (om je tong over te breken) hebben we geen ontbijt besteld, zodat we ’s morgens eerst naar een bakkertje lopen. Daar kopen we wat en gaan dan naar een koffiehuis gaan om het daar op te peuzelen. Twee met chocolade gevulde croissantjes was zelfs Anneke (die gek is op chocola) echter teveel, maar Harm genoot met volle teugen van een warm gemaakte sandwich.
Het was helder vriezend weer en buiten gekomen maakten we een wandelingetje over het leuke centrale plein van deze stad met een groot oorlogsmonument in het midden ervan. Om 9.00 uur kwam Elena en gingen we boodschappen doen voor een vijftal families die we vandaag zouden bezoeken. Omdat de roebeltjes bijna op waren, heb ik ouderwets op de zwarte markt nog wat euro’s gewisseld (1 euro=75 roebel).
Daarna bezochten we een gezin dat in een 200 jaar oud Duits huis woonde en die dag wachtte op een gasaansluiting. Ze woonden boven en we moesten een trap op die langs vele bedradingen liep. Ook geurde het sterk naar kattepies. De echtgenoot bleek erg handig en maakte allerlei dieren van hout, die o.a. in zijn tuin waren opgesteld. Ook kerstversieringen maken was een bijverdienste van hem. Daarmee kon hij de gasaansluiting bekostigen.
Het volgende gezin woonde in een ander stadje en de koffie die we er dronken bevond zich in een keuken die op sauna-warmte met hout gestookt was (Ed Nijpels is hier hard nodig om de energiehuishouding in rechte banen te leiden en toekomstbestendig te maken). Na enige tijd kwam de dochter van de vrouw binnen en vertelde dat zij als kokkin in Kaliningrad werkte en elke morgen om 5.00 uur met de bus mee moest. Ze maakte weken van 42 uur en verdiende 15.000 roebel per maand (jullie kunnen het nu zelf uitrekenen wat dat in euros is).
