De Schepper van alles wat leeft opende de dag met prachtig morgenrood in het oosten dat langzaam vervaagde totdat de zon weer werd omgeven door het vertrouwde hemelsblauw van een onbewolkte dag.
Ik liep naar de Olde Wieje om naar de ganzen te luisteren en te kijken.
Maar o, nee ze waren er niet… het water was als een gladde zilveren spiegel waarover de herfstige hemel haar licht uitgoot.
Plotseling, iets verder weg op een maisakker was er gerucht.
Een grote groep prachtige grauwe ganzen was daar aan het foerageren… wat waren ze ver weg…
Te ver weg om ze goed te kunnen bekijken.
Ik wendde me af en plotseling, in een oogwenk, vlogen al die ganzen op en vlogen gakkend vlak over mij heen… ik stond heel stil… zo mooi als ze waren… zo groot en zo zacht…
Ze streken neer op de blanke schittering van de Olde Wieje.
Wat een wonder om zo de zondag te mogen beginnen.
Dit is een verhaaltje van schrijfster Veere, mijn eerste boek dat is uitgeven heet “Impressiesvan een dichter” en opent ook met een beschrijving van het ganzenvolkje. Mijn echte naam is Irma Mulder en ik ben op zoek naar iemand die me kan helpen met het promoten van het boekje.
Neem contact op met Anneke of iemand anders van Buurtmaken